Het verschil tussen Plunder en Rape

Bij gebruik als zelfstandige naamwoorden , plunderen betekent een geval van plundering, terwijl verkrachting betekent het met geweld nemen van iets.

Bij gebruik als werkwoorden , plunderen betekent het plunderen, nemen of vernietigen van alle goederen van, met geweld (zoals in oorlog), terwijl verkrachting middelen grijpen met geweld. (nu vaak met boventonen van latere zintuigen.).

---

Verkrachting is ook bijwoord met de betekenis: snel.

---

---

kijk hieronder voor de andere definities van Plunderen en Verkrachting

1. Plunderen heb een werkwoord (transitief):

   
   
   

   Om alle goederen met geweld (zoals in oorlog) te plunderen, te nemen of te vernietigen; plunderen, plunderen.

   Voorbeelden:

   'De huurlingen hebben het stadje geplunderd.'

   'De winkelier is door de inbreker van zijn bezittingen geplunderd.'

   
   
   

2. Plunderen heb een werkwoord (transitief):

   Om (goederen) te plunderen.

   Voorbeelden:

   'De huurlingen hebben alle goederen geplunderd die ze hebben gevonden.'

3. Plunderen heb een werkwoord (onovergankelijk):

   Met geweld of ten onrechte te nemen; om overvallen of plunderingen te plegen, om te overvallen.

   Voorbeelden:

   'Nu te plunderen, maatjes!' schreeuwde een boekanier, om te roepen 'Arrgh!' en 'Aye!' overal.'

4. Plunderen heb een werkwoord (transitief):

   Om uitgebreid (over) gebruik te maken, als door plundering; ten onrechte te gebruiken of op te gebruiken.

   Voorbeelden:

   'De mijnwerkers plunderden de jungle voor zijn diamanten tot het een modderige woestenij werd.'

5. Plunderen heb een werkwoord (transitief):

   Om onverwachts te nemen.

1. Plunderen heb een zelfstandig naamwoord :

   Een geval van plundering.

2. Plunderen heb een zelfstandig naamwoord :

   De buit die is verkregen door te plunderen.

   Voorbeelden:

   'De Hessiaan bewaarde zijn meest uitgelezen buit in een zak die zijn persoon nooit verliet, uit angst dat zijn kameraden het zouden stelen.'

   'seeSynoniemen buit sense = 1'

3. Plunderen heb een zelfstandig naamwoord (jargon, gedateerd):

   Bagage; bagage.

1. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord (nu, zeldzaam):

   Het met geweld nemen van iets; inbeslagneming, plundering.

2. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord (nu, archaïsch):

   De ontvoering van een vrouw, vooral voor seksuele doeleinden.

3. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord :

   Het dwingen van geslachtsgemeenschap aan een andere persoon zonder hun toestemming of tegen hun wil; oorspronkelijk coïtus gedwongen door een man aan een vrouw, maar nu elke seksuele handeling die door een persoon aan een andere persoon wordt opgedrongen.

4. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord (verouderd):

   Dat wat is weggerukt.

5. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord (verouderd):

   Beweging, zoals bij rukken; haast; haast je.

6. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord (jargon):

   Overmacht; totale nederlaag.

1. Verkrachting heb een werkwoord (transitief, intransitief):

   Met geweld grijpen. (Nu vaak met boventonen van latere zintuigen.)

2. Verkrachting heb een werkwoord (transitief):

   Om (iemand, vooral een vrouw) tegen hun wil weg te dragen, vooral voor seks; ontvoeren.

3. Verkrachting heb een werkwoord (voornamelijk, transitief):

   Om geslachtsgemeenschap of andere seksuele activiteit aan (iemand) op te dringen zonder hun toestemming.

   Voorbeelden:

   'Het communistische spook is niet tevreden met het slaan, verkrachten en doden van alleen het vlees van een man.'

4. Verkrachting heb een werkwoord (transitief):

   Om te plunderen, te vernietigen of te plunderen.

5. Verkrachting heb een werkwoord (VS, _, jargon, voornamelijk internet):

   Om te overweldigen, (iemand) te vernietigen; te verslaan.

   Voorbeelden:

   'Mijn ervaren tegenstander zal me bij schaken verkrachten.'

1. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord (nu, historisch):

   Een van de zes voormalige administratieve afdelingen van Sussex, Engeland.

1. Verkrachting heb een werkwoord (verouderd, intransitief of, _, reflexief):

   Haast maken; te haasten of te haasten.

1. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord (verouderd):

   Haast; haast; een neerslagverloop.

1. Verkrachting als een bijwoord (verouderd):

   Snel; haastig.

1. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord :

   Koolzaad, Brassica napus.

1. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord :

   De stengels en kaf van druiven waarvan de most tot expressie is gekomen bij de wijnbereiding.

2. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord :

   Een filter met de stengels en schillen van druiven, gebruikt voor het klaren van wijn, azijn, enz.

3. Verkrachting heb een zelfstandig naamwoord (verouderd):

   Fruit geplukt in een bos.

   Voorbeelden:

   'een verkrachting van druiven'

   'rfquotek Ray'

Vergelijk woorden:

Zoek het verschil

Vergelijk met synoniemen en verwante woorden:

• verkrachting versus diefstal
• verkrachting versus diefstal
• plunderen versus verkrachting
• plundering versus verkrachting
• verkrachting versus verkrachting
• verkrachting versus overtreding
• verkrachting versus vitiate
• honderd versus verkrachting
• verkrachting versus wapentake

---

---